JABŁONKÓW Gorolski Święto to nima jyno muzyka i tańce, ale głównie żywo tradycja, kieróm by my mieli z dumóm przekazować z jednego pokolynio na drugi. Je to świynto, kiere łónczy ludzi, ale aji przipómino nasze korzynie, skónd my sóm.
Jak sie to mówi – Czym skorupka za młodu nasiąknie… – to znaczy, że dziecka trzeba już łod małego brać do Lasku Miejskigo, aby poczuły te atmosfera, posłóchały nasze pieśniczki, pooglóndały stroje ludowe, podziwiały tych, co tańcujóm na scenie. Bo jak dziecko roz przeżyje te atmosfere, to se jóm bedzie pamiyntać do kóńca żywota.
Fajne, że ani na latoś nie chybiało na Gorolskim Święcie tych nejmłodszych – w strojach, w pochodzie, z kołoczym albo plackym w rynce, z tatami tańcujóncymi przed scenóm. To je najlepszy dowód, że Gorolski Święto żyje i mo prziszłość. Pokozujmy naszym dzieckóm, co je nasze, bo za pore roków nas bedóm zastympować w tej robocie, a bez nich, bez młodych, bez tej cióngłości by nasze pieśniczki, tańce, a ani Gorolskigo Świynta już nie było.
Bo dziecka to je naszo prziszłość.
Komentáře
