GRÓDEK Karp, ziymnioczanny sałot, grochula. Na świynta sie godzi aji wyndzóne. Nałożicie miynso do rosołu a po pore dniach wyndzicie. U Janeczków z Gródku to było kapke inaczi – Peter nakupił miynsa a nasolił, tóż Jano musioł przed wilijóm postawić wyndzok.
„Wyndzok my mieli u chałpy kupa roków. Uż był stary, tak żech go zbuloł. Ślubił żech, że postawim nowy. Furt żech mówił: je czas, je czas, aż my z takich osiym roków nie wyndzili. Peter sie latoś nasmolił, nasolił miynso, tak żech musioł z bratym Jarkym nahónym postawić nowy wyndzok,” powiedzioł Jan Janeczek. A co z wyndzónego mu szmakuje nejwiyncej? „Ganc nejraczi móm surowe miynso nałożóne w rosole, to je dziepro żradło,” dodoł.
Boczek, żobra, karczek a kotletka bez błanki – to wszecko Peter Janeczek zawiesił w nowej drzewiannej budce na zogrodzie. Wyndził od jednej po połedniu do jedynostej w nocy. „Wyndzim na śliwce bez skury, kiero je staro isto tak z dwacet roków. Przikłodóm aji jabłónkóm a buczkym. Chcioł żech wyndzić u kolegi, ale pobrusił żech bratów, a tak mómy nowy wyndzok a zajyżdżómy go. Wyndzóne je nejlepszi cukerwerek, wanilkowe rożeczki mi zaskakujóm,” zaśmioł sie Peter.
A co mo nejraczy? „Jak sie przidóm podziwać sómsiedzi a jo ich mogym poczynstować. U wyndzoka my wdycki growali maryjasz a pili dómowine. A mama sie boła, aby my z tym miynsym potym doszli do chałpy,” dodoł Peter.
Komentáře
