Jewka Trzynczanka: Hancin inzerat
,,Hanka, dyć żeś jeszcze je młodo. Nie mitrynzi tak swojigo żiwota. Je kupa dobrych ludzi na świecie, jyny jich trzeba chladać. Mosz chałpym aji zogrodym a sztyry rynce wdycki wiyncej zrobióm niż dwie. Szkoda tak przeca jeszcze po piyndziesióntce marnować ciało, jako niezłorany ugór. Chłopa w grobie już nie wskrzysisz ani rzykóm łez. Żij tu i teraz. Z tym cosi dziełucho bejesz musieć robić. Podej inzerat. Je żeś piekno, zgrabno, żiwot jeszcze mosz przed sebóm. Samymu sie źle turmoce po chałpie aji po świecie. Aji sie żle samymu przi stole jy z jednego talyrza.“ ,,Jewka poczkej,“ prawi mi Hanka ,,Już żeś tego tela nahóczała, żech je z tego jelynica.“ A jo ji powiedziała: ,, Nic sie nie bój. Idź kupić kubert, markym a kónsek jakigo pieknego papiyru.“
Paweł mi prawi: ,,Jewka, co zaś kujesz? Mosz rozum Hance na inzerat chłopa zganiać? Dyć wiysz, jakcy rozmajci sie dzisio plyntóm po świecie. Za chwilym ci jisto fakt kierysi przitnie.“ Nie plynć, nie plynć Pawełku. Dyć je kupa samotnych aji sikownych ludzi, kierzi ło sebie nie wiedzóm. Rybym sie też bez wyndki żle chyto. Kamratce trzeba pómóc. Hledź se swoji roboty a nie wstyrkej sie do babskich wiecy. Jo wiym, że ci też nikiedy zalezym za skurym, ale aji ty mie. Ale sóm my radzi, że sie mómy i że sie nóm społu dobrze dycho a nie musimy sami ze sebóm rozprowiać.“
Tóż my sie z Hankóm dały do pisanio inzeratu – krótko i wynzłowato. Cóż tam łopisować cały żiwot. ,,Sikowno wdowa chlado panoczka do wozu aji do kolasy“. Przigłosili sie trzo. Co jedyn, to lepsi.Tyn jedyn wyglóndoł jako wielki dobracisko. Prawił, że mo straszny głód. Hanka łodważno i wielki dobraczek ze szyrokim sercym nasmażiła sznycli, zrobiła sałot z kapusty, upiykła babkym i nawarziła żbónek kawy. Un, jak to widzioł, tak mioł łoci wybałuszóne jako krowa. Jeszcze jisto tela sznycli na kupie nigdy nie widzioł. Pierón se ani rónk nie umył i weproł sie ku stołu. Nałoził hołdym na talyrz, aż z niego kipało, bo isto mioł strach, że Hanka porwie sznycle ze stołu. I doł sie do jedzynio. Pytoł sie, ci by nie było piwo. Hanka prawiła, że ni, że una pije wodym ze studziynki bo ta że je nejzdrowszo. Sznycla została w misie jyny jedna a kapusty jyny kapkym. Hanka jeszcze nie jadła. Aż jóm zatkało, jak widziała, kiela może jedyn człowiek jodła do sebie nażgać. Uni ze swojim chłopym by kiejsi tela materyjału mieli na tydziyń. Jak widzioł upieczónóm babkym na kredynsie, to sie mu łociska zaświyciły jako wilkowi w nocy i jeszcze pół ji spucowoł. A aji cały żbónek kawy wychlaptoł. Prawił, że tak dobrze w żiwocie sie jeszcze nie najod. No, bodej, tela z przeproszynim zeżrać. Usadowił sie na gaucz, że se spocznie a pytoł sie, ci by móg zostać do rana. Do Hanki wlyzła tako szewiecko, że zebrała lufciok i miłego amanta wykludziła z chałpy. Z rynkami do góry uciyk.
Drugi chłop jóm zaprosił do restauracyje, że jak już, tak już. Prziniós ji łowiyndniónóm chryzantynym z modróm splatkóm.Gdo wiy, jesi jóm nie ukrod jakimu nieboszcikowi z grobu. Nó, ale przeca cosi. Chowoł sie inteligyntnie aji był pieknie łobleczóny i wónioł jamimsi sprejym. Zamówił jedzyni a aji po dwa deci wina. Tóż pozjodali, wypili wino i trza było kelnerowi kust zapłacić. Ale chłop sie łosiywoł, jako by go błechi żrały i powiedzoł, że zapómnioł szrajtoflym. Hanka nie patrziła, zapłaciła co zjadła i wypiła a amanta niechała kelnerowi a szandaróm.
Za jakisi czas Hanka prziszła do nas i prawiła, że mi już w ziwocie nie naleci ,,Hanka, wychłódni kapkym z emocyji, możne że tyn trzeci bedzie ku światu i na wdycki. Aji mój Paweł ji domówioł. Tóż go posłóchła. Pieknie sie łobrychtowała, nakrynciła włosy, kapkym sie szprycła parfómym, zyrkła do zdrzadła i szła na randkym w ciymno. Szeł ze szumnym bukietym jakisi panoczek. Ani do głowy by ji nie prziszło, że by tyn bukiet móg patrzić ji. Namierził se to prosto ku ni. Jak go z bliska uwidziała, ło mało z nióm nie migło ło zamkowe kostki przed ewangelickim kościołym. Była to jejo piyrszo i wielko miłość. Zaroz sie poznali. Jiskra na nowo przeskociła i zagorzeli wielkóm miłościóm. Tak sie wyściskali, że ani tchu ni mógli dopaść. Fajnie to dopadło. Żijóm se społu. Społu chodzóm na kierchów za jejim chłopym i jego żónóm . Radujóm sie z jednych i drugich wnuków, i ni ma jim smutno. Przeca jyny sóm na ty poziymski starości dwo.
Tak wy, kierzi żeście sóm sami a je wóm smutno ni jyny wieczór, chladejcie. Dyć miłość może ku wóm prziść znienacka.
O autorce: Eva Szczerbová, rozená Suszková, se narodila 17. září 1938
v Písku u Jablunkova. Její matkou byla lidová vypravěčka Marie Suszková, známá
jako Chraścinka z Pustek. Ve svých patnácti letech začala pracovat v železárnách v Třinci, kde byla zaměstnána až do roku 1994. Pravděpodobně i pod vlivem své matky se začala poměrně brzy věnovat také psaní. Nejprve psala tzv. do šuplíku, od roku 2007 publikuje pod pseudonymem Jewka Trzynczanka.
Děkujeme autorce a vydavateli – spolku Ducatus Teschinensis – za souhlas s publikováním na našem portálu vybraných povídek z knihy Jako sie tyn żiwot zmiynio, kterou lze zakoupit v regionálních knihkupectvích.
Komentáře
